• Obernberg zeitung 1980

    Obernberg zeitung 1980 Obernberg._ Am 8. Oktober würde in der schifferkirche die Austellung der beide holländischen Künstler Jessy Boelen und Sjaak Jansen eröffnet. Viele kunstinteressierte Besucher aus de Umgebung fanden sich ein und wären von der Bildern der Niederländer begeistert. Von der 1944 in Geulle geborenen Künstlerin Jessy Boelen sind neben Radierungen und Linoarbeiten besonders ihre Batiken seht beeindruckend. Sie selbst sagt, ihre bildnerische Arbeit sei für sie Möglichkeit und Mittel dazustellen was sie erfährt, sie beeindruckt, bewegt. Von dem 30 jährigen Sjaak Janssen sind die wunder schöne Aquarelle ausgestellt. In seinen Bildern ist die Liebe der Natur zu finden. Hauptsächlich malt er hügeliche Landscaften die immer als Ganzes und nicht im Detail festgehalten werden, Die formen sind abstrakt und die Farben sehr zart. Die Perspective ist aufgelöst aber im Ganzen bleibt immer die Raumwirkung. Das Beeindruckende der ganzen Ausstellung ist die Reinheit und Ehrlchkeit in den Bildern der beide Künstler.


  • Hengelo's dagblad

    Hengelo-plastieken in brons en schilderijen van Jessy boelen zijn te bezichtigen in Galerie de Pook tot en met 14 juli, De in 1944 in Geulle geboren kunstenares is een veelzijdig mens. Naast haar creatieve geest heeft ze veel gevoel voor het opleiden van jonge kunstenaars en het omgaan met de bewoners van de Mesdag kliniek in Groningen, waar ze sinds 1982 als creatieve therapeut werkzaam is. Eerst een greep uit haar vele exposities. Werk van de momenteel in Stedum, Noord Groningen, wonende kunsten ares is te zien geweest in Amsterdam, Assen, Den Bosch, Groningen, Havelte, Orvelte, en Westerbork. Maar ook in de Joegoslavische steden Izlake, Skofia Loka en Slovenjgradec. Diverse kunstwerken van haar hand zijn te vinden in de artotheken van Assen, Amersfoort, Breda, Den Haag en musea in Assen, Skofia Loka en Slovenjgradec. Jessy Boelen toont vooral de mens in haar werk. bronzen plastieken als klein langgerekte figuurtjes Naakt en kwetsbaar. werk vol sfeer, emotie en spanning. ook in haar schilderijen vindt men die sfeer en eenzaamheid. Haar meest recente schilderingen lijken te zoeken naar een andere stijl. De kleuren worden donkerder. De mens verdwijnt in een abstracte compositie. Schilderijen en bronzen beelden zijn qua techniek heel verschillend. Maar in de sfeer vind je in allebei dezelfde voldoening.


  • Dagblad Tubantia door P.B.

    Drie droge naald etsen vormden de ouverture tot de tentoonstelling van bronzen en schilderijen van Jessy boelen. In de karakteristieke weerbarstige lijnen herkennen we de contouren van telkens twee mens figuren. Dezelfde figuren die we in het brons en in de schilderijen treffen. Het zijn elementaire figuren, aanvankelijk meer mens dan man of vrouw. Zij staan vrij in de ruimte of in de schilderingen. De kleuren beperken zich tot een doorwerkt gebruik van zwart, grijs en rood. Een zekere dreiging kan daar vanuit gaan maar ook een wat neutraler gevoel van spanning. In de bronzen gaat het hetzij een vrouwenfiguur, hetzij een mannenfiguur, waardoor het accent meer komt bij de mens in zijn algemeenheid. Voor de vrouwenfiguur beperkt Boelen zich vaak tot romp en hoofd, daarmee het passieve en lieflijke beeld van het vrouwelijk karakter volgend. Voor de man kiest zij een figuur met een vogelkop en vlerken. De in een snavel uitlopende kop lijkt een bepaalde richting te zoeken en de vleugels zoeken mogelijkheden de ruimte te veroveren. In deze vogelmannen komen meerdere tradities samen. Men denke aan engelen en goden, aan de Griekse en Egyptische kunst. Jessy Boelen geeft op een heel gevoelige wijze vorm aan gedachten over de mens, over het actieve en passieve, het mannelijke en het vrouwelijke aspect. Gedachten zoals die al eeuwen een rol spelen in onze westerse cultuur.


  • Uit het Brabants dagblad door Mary winters

    Jessy boelen toont vooral de mens in haar werk: bronzen als kleine gerekte figuurtjes, naakten kwetsbaar. Sterk, expressief werk vol sfeer, emotie en spanning. Primair treft de eenzaamheid van de mens, wat misschien te maken heeft met haar werk in een t.b.s. kliniek. Ook haar schilderijen hebben die sfeer van eenzaamheid. Mooi vond ik ‘boottocht’ waarop twee figuren zonder individuele kenmerken ondanks elkaars nabijheid elkaar toch niet kunnen bereiken. Haar meest recente schilderijen lijken een zoeken naar een andere stijl. Kleuren worden donkerder de mens verdwijnt in een abstract aandoende compositie. Ingetogenheid maakt plaats voor felheid, vrijheidsdrang wellicht.